اساساً تعیین حدود مجاز آلاینده‌های خروجی صنایع و واحدهای تولیدی به منظور کاهش و کنترل پراکنش آلودگی هوا ناشی از فعالیت واحدهای صنعتی است که بعضاً بسیار خطرناک و زیان‌آور می‌باشد. همچنین این امر به عنوان یک اهرم فشار، صنایع را ملزم به استفاده از سیستم‌های کنترل آلودگی هوا یا روش‌های بهسازی سیستم‌های احتراقی و استفاده بهینه از مواد و انرژی می‌نماید. ارزان بودن حاملهای انرژی در کشور یکی از عوامل افزایش آلاینده‌های هواست و در این راستا اهرم حدود مجاز می‌تواند نقش مهمی در کاهش مصرف منابع داشته باشد.
حدود مجاز آلاینده‌های خروجی صنایع مورد عمل در حال حاضر دارای نواقص، کمبودها و عدم قابلیت اجرا در برخی موارد می‌باشد که در حدود مجاز پیشنهادی تصحیح گردید. با توجه به نقطه نظرات کارشناسان دستگاه‌های ذیربط، مسئولین صنایع و پرسنل اجرایی سازمان (ادارات کل استانها) و استفاده از نظرات متخصصین فن در حوزه‌های علمی و اجرایی، نواقص مرتفع گردید. اما به لحاظ اینکه علیرغم تلاش برای تکمیل در روند اصلاحی حدود مجاز در هر مرحله امکان خطا و اشتباه و نقص وجود دارد و ممکن است در مرحله اجرا نمود پیدا کند ضروری است حدود مجاز پیشنهادی پس از تصویب به صورت آزمایشی در یک بازه زمانی مشخص (حداکثر شش ماه) به مورد اجرا درآمده و در نهایت پس از رفع نواقص احتمالی لازم‌الاجرا گردد. ضروری است حدود مجاز مصوب، پس از ۵ سال توسط سازمان حفاظت محیط زیست با همکاری دستگاه‌های ذیربط مجدداً به روز رسانی شود و اصلاحات به تصویب هیئت محترم دولت برسد.
بر این اساس سازمان حفاظت محیط زیست براساس ماده (۱۵) قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا – مصوب ۱۳۷۴مجلس شورای اسلامی- مبنی بر تکلیف سازمان یادشده برای تهیه حد مجاز آلایندگی خروجی صنایع و ارایه به هیئت وزیران و از طرف دیگر لزوم بازنگری در استانداردهای موجود – مصوب ۱۳۷۹ هیئت وزیران- ، جداول پیشنهادی استانداردهای جدید آلایندگی خروجی صنایع در گروه صنایع فلزی، کانی غیرفلزی، برخی از صنایع شیمیایی، زباله‌سوزها و نیروگاه‌ها را پس از برگزاری جلسات تخصصی با دستگاه‌های ذیربط جهت سیر مراحل تصویب به هیئت دولت ارایه نمود که پس از بررسی در کمیسیون امور زیر بنایی ،صنعت و محیط زیست موضوع در جلسه مورخ ۲۲ /۰۱ /۱۳۹۵ هیئت وزیران به تصویب رسید. ضمن اینکه این تصویبنامه جایگزین تصویبنامه شماره ۳۵۸۰۶/ت۲۳۷۱۴ک مورخ ۳۰ /۸ /۱۳۷۹ گردید.